وقتی ‘بی پریود’ را تأسیس کردم، کنجکاو بودم که آیا این اصول را می توان در یک جامعه آنلاین گنجاند. بدیهی است که مدرسه باید آنلاین می بود. یک مدرسه راه چهارمی، باید خود را با عصری که در آن حضور دارد، تطبیق دهد و قرن بیست و یکم قطعاً عصر ارتباطات دیجیتال است. اما چگونه می توان یک گروه گورجیفی را با اعضایی از کشورها، فرهنگ ها و پیشینه های مختلف در یک صفحه نگه داشت؟ چگونه می توان از بحث های شدید و سردرگمی زبان ها که مشخصه دنیای آنلاین است، جلوگیری کرد؟

کلید در’جان تازه دادن’ به آموزه، نهفته است. گروه‌های گورجیف اغلب خود را به ادبیات و فعالیت های گورجیف محدود می‌کنند و سعی می‌کنند به میراث او نزدیک شوند. این رویکرد می تواند به محافظه کاری دست و پا گیر منجر شود. برای دور زدن این موضوع، باید راهی تازه برای نزدیک شدن به ایده‌های گورجیف پیدا می‌کردیم، و این کار را با کاوش در منشأ آنها انجام دادیم. هدف هر رویداد (گردهمایی) آنلاین پوشش دادن یکی از ایده‌های اصلی او بود، در عین حال از گروه دعوت می‌شد تا منشا آن را در متون و تصاویر باستانی مطالعه کنند. این، عنصر ضروری اکتشاف را ارائه کرد، بنابراین در این رویکرد محافظه کاری وجود ندارد. علاوه بر این، ما یک برنامه آموزشی سالانه به نام روش جدید قدیمی, را گنجانده ایم که رسانه ناملموس دیجیتال را با تصاویر ملموس کشاورزی پیوند می دهد. هر ماه با یک کار کشاورزی نمادین مشخص می شود، که آهنگ کار گروه در آن ماه را تعیین می کند.

نتایج اولیه [کار] آنلاین امیدوارکننده بود و اعضا خیلی زود تمایل خود را برای ملاقات حضوری ابراز کردند. ما دو بار در سال شروع به گردهمایی در مقاصد مرتبط با آموزش خود کردیم: ایتالیا، اسرائیل، مصر، فرانسه، آسیای جنوب شرقی، و غیره. این مقاصد به شاگردان تجربیات دست اولی را با آثاری از مدارس گذشته ارائه می دهند، و همچنین روابط عمیق شخصی بین شاگردان آغاز می شود. در نهایت، راه چهارم در زندگی رخ می دهد، به این معنی که گروه های گورجیف نمی توانند رهبانی باشند. پس از گذراندن یک هفته پربار با هم، کاملاً منطقی است که هر یک از اعضا به شرایط زندگی خود بازگردند و از آموخته‌هایشان در محیط روزمره خود استفاده کنند.

[رودنی کولین] “[کار گروهی گورجیف] به این معنا نیست که شما باید سایر اعضای گروه خود را هر روز ببینید یا حتی در هزار مایلی آنها زندگی کنید. این بدان معنی است که شما باید به طور درونی و ارگانیک با آنها و با نیرویی که آنها را هدایت می کند، در ارتباط باشید. درست است که ممکن است برای مدتی مجبور شوید که خیلی صمیمی و فیزیکی با آنها کار کنید تا این ارتباط درونی قوی شود، اما وقتی برقرار شد، وظایف شما ممکن است شما را به جایی کاملاً متفاوت ببرد بدون کوچکترین تقلیل.” ^iv

کار گروهی در این فاصله نقش اساسی دارد. ما برای کمک به دیگران به عنوان تنها راه برای مهار دستاوردهایمان در کار، به سوی چیزی غیرخودخواهانه کشیده می شویم. اما میل به کمک می تواند واقعاً در این فاصله زمانی ایجاد شود، نه قبل از آن. و هنگامی که واقعاً ظاهر می شود، ما برای کمک به سایر اعضای گروه به همان اندازه مشتاقانه جذب می شویم که در ابتدا برای کمک به خود کشیده می شدیم.

[کالین] کار گروهی تنها در صورتی امکان پذیر است که گروه کوچکتری در آن مسئولیت بیشتری بپذیرند، سخت تر کار کنند و از خود بیشتر از بقیه مطالبه کنند. این گروه کوچکتر به نوبه خود تنها در صورتی امکان پذیر است که یک یا دو نفر همچنان مسئولیت بیشتری بر عهده بگیرند، بیشتر به سمت هدف پیش بروند، پاشنه معلم خود را محکم تر بفشارند و بنابراین راه را پیش ببرند. ^iv

جوینده حقیقت

اولین گروه گورجیف ‘جویندگان حقیقت’هستند. این گروه که در اواخر سده 1800 تأسیس شد، بر اساس برخی گزارشها، تنها شامل سه عضو و بر اساس برخی گزارشهای دیگر تا بیست عضو داشته است. ‘جویندگان’ گورجیف در هدف بازیابی دانش از دست رفته مشترک هستند. اعضا به طور دوره‌ای گردهم می آیند و سپس پراکنده می‌شوند و هر کدام راه خود را در جستجوی آموزه‌های خاص باستانی پیش می گیرند. دامنه سفرهای هوشمندانه آنها خاورمیانه و از آسیای مرکزی تا خاور دور را دربرمی گیرد.

تلاشی به این بزرگی باید توسط فردی که نقش سازمان دهنده یا معلم را بازی می کند هماهنگ می شد، اگرچه هرگز به صراحت به ما گفته نمی شود که آن شخص کیست. با توجه به اینکه هدف جویندگان صرفاً آکادمیک نیست و آنها به دنبال دانشی هستند که می‌تواند منجر به تغییر واقعی درونی شود، می‌توانیم ببینیم که چگونه سه خط کار ذکر شده در بالا برای تلاش‌های آنها اعمال می‌شود. وظیفه یافتن حقیقت به عنوان خط سوم آن‌ها، بحث‌ها و مقایسه‌های یافته‌هایشان، خط دوم، و تلاش‌های فردی هر یک از اعضا برای به کارگیری آموزه‌هایی که یافته‌اند، به عنوان خط اول کارشان عمل می‌کرد.

ما نمی دانیم چه چیزی باعث از هم پاشیدن ‘جویندگان حقیقت’ می شود. شاید وظیفه آنها در جمع آوری ‘حقیقت’ کامل شده باشد. شاید به دلایل دیگری مجبور به انحلال شوند. در هر صورت، در اوایل سده 1900، گورجیف به طور موثر دوره جستجوی خود را به پایان رساند و تدریس را آغاز کرد. بر اساس گزارش های زندگی نامه ای او، اولین تلاش های او تجربی بوده و انتظاری برای نتیجه نداشته. او پویایی کار گروهی را بررسی می کند و هنوز مکان دائمی برای ایجاد گروه های منظم پیدا نکرده است.

اولین گروه های روسی

گورجیف در نهایت روسیه را برای آرامش و موفقیت خود انتخاب می کند. او در سال 1912 به مسکو می رسد و شروع به جمع کردن شاگردانی می کند که اولین شاگردان طولانی مدت او خواهند بود. او بیشتر به صورت سخنرانی در کافه ها تدریس می کند، اما تلاش های مداومی برای ایجاد چیزی رسمی تر و دائمی تر انجام می دهد. ما گزارش‌های شخصی از این دوره توسط اوسپنسکی و دی هارتمن ها داریم که تلاش‌های خود را برای به کار بردن آموزش گورجیف و همچنین بحث‌های زیادی که به طور طبیعی بین اعضا ایجاد می‌شود، ذکر می‌کنند. به این ترتیب، گروه های گورجیف خط اول و دوم کار را در خود جای می دهند.

در این مرحله، خط سوم کار عمدتاً شامل کمک به گورجیف در تأسیس گروه های خود است: انتشار آموزش و معرفی آن به اعضای جدید بالقوه. قابل توجه است که این مرحله اولیه از تدریس گورجیف همانا مرحله ای است که بیشترین دانش نظری در آن به اشتراک گذاشته شده است. سخنرانی‌هایی که کتاب اوسپنسکی ‘در جستجوی معجزه آسا’ را تشکیل می‌دهند تقریباً در همین زمان برگزار می‌شوند و جامع‌ترین ارائه تدریس گورجیف باقی خواهند ماند، حتی اگر گورجیف 30 سال دیگر به تدریس ادامه دهد.

موسسه رشد هماهنگ انسان

جنگ جهانی اول و به دنبال آن انقلاب روسیه و جنگ داخلی، دوره صلح و شکوفایی روسیه را کوتاه کرد و تلاش‌های گورجیف را برای سازماندهی کردن گروه‌هایش ناکام گذاشت. در سال 1919، او تلاش می‌کند تا چیزی رسمی‌تر در تفلیس، گرجستان، تحت عنوان ‘مؤسسه توسعه هماهنگ انسان’ تأسیس کند. در این زمان، او با دی سالزمن ها ملاقات می کند، که تجربه آنها او را قادر می سازد تا حرکت ها را در تدریس او بگنجانند و نمایش های عمومی ارائه دهند. بی ثباتی سیاسی همچنان ادامه پیدا می کند و گورجیف و شاگردانش را مجبور به جابجایی چندین باره می کند. آنها سرانجام در فرانسه مستقر شدند، جایی که در سال 1922 او قلعه پریوره را تأسیس کرد.

گروه های گورجیف در فرانسه

شکل آموزش گورجیف با به دست آوردن قلعه پریوره در فونتنبلو تغییر می کند. مسئولیت تامین مالی و نگهداری یک ملک بر ماهیت کار گروهی وی تأثیر می گذارد. قلعه در حال خراب شدن است. بازسازی آن وسیله ای برای آموزش گورجیف و تلاش های شاگردانش می شود. او گهگاه صحبت می کند، و البته چیزهای زیادی را برای شاگردان به صورت فردی توضیح می دهد، اما نه به طور منظم. روزها و هفته ها می گذرد در حالی که شاگردان بر روی نیازهای معمول آشپزی، تمیز کردن، باغبانی، بازسازی و تعمیر تمرکز می کنند. دوره یادگیری از طریق کار فیزیکی روزانه در کنار سایر شاگردان است نه بحث فکری.

یکی از موارد غیر کاربردی که گورجیف در طول این دوره حفظ کرده است، توسعه حرکات و موسیقی همراهش است. هر روز عصر، پس از یک روز کاری طولانی، شاگردان برای یادگیری و تمرین رقص ها گرد هم می آیند. این امر بین ماهیت عملکردی فعالیت‌های روزانه و خلاقیت، توازن ایجاد می‌کند و همچنین به عنوان هدفی در مقیاس بزرگ‌تر عمل می‌کند. گورجیف امیدوار است که گروه خود را به نقطه ای برساند که بتوانند نمایش عمومی حرکات را در سطح حرفه ای انجام دهند. این به ابزار اصلی او برای دسترسی به اعضای بالقوه گروه در سال های آینده تبدیل خواهد شد، به ویژه زمانی که او قصد دارد تدریس خود را به آمریکا معرفی کند.

گروه هایی در اواخر عمر گورجیف

گورجیف در بازگشت از اولین سفر خود به آمریکا، دچار یک تصادف رانندگی تقریباً مرگبار شده به شدت مجروح می شود و دوره نقاهت طولانی به دنبال دارد. این بر شکل کار گروهی او تأثیر می گذارد. هنگامی که به هوش می آید، بیشتر شاگردانش را مرخص می کند، قلعه پریوره را می بندد و بر نوشتن تمرکز می کند. از آن به بعد گورجیف ایده ایجاد یک خانه فیزیکی دائمی برای کار گروهی را کنار می گذارد. با این وجود، او تا پایان عمر خود با گروه‌های مختلف همکاری خواهد کرد. در دو دهه‌ی بعد، او گروه‌هایی را تشکیل می‌دهد و در صورت نیاز یا فرصت، گروه‌هایی را منحل می‌کند. به عنوان مثال، در دهه 1940، شکل [آموزش] تغییر می کند تا بتواند با شرایط زمان جنگ و پاریس پس از جنگ مواجه شود. گورجیف در آپارتمان کوچک خود در خیابان سرهنگ رنارد شام آموزشی برگزار می کند که در نهایت شاگردان سابق و جدید را به خصوص از انگلستان و آمریکا جذب می کند. او دیگر هرگز کار گروهی سازماندهی شده را در محیطی در مقیاس قلعه پریوره رهبری نخواهد کرد.

منابع

1. دیدگاه هایی از زندگی واقعی نوشته جورج ایوانوویچ گورجیف
2. در جستجوی معجزه آسا نوشته پیتر دمیناویچ اوسپنسکی
3. راه چهارم نوشته پیتر دمیناویچ اوسپنسکی
4. نظریه هارمونی آگاهانه نوشته رادنی کالین اسمیت
5. گورجیف: ساختن یک دنیای جدید نوشته جان گودولفین بنت