در جستجوی معجزه آسا کتابی است نوشته پیتر اوسپنسکی که به طور گسترده به عنوان جامع ترین و سیستماتیک ترین گزارش از آموزه های جورج گورجیف در نظر گرفته می شود. از سال 1915 تا 1918، اوسپنسکی از سخنرانی های گورجیف یادداشت برداری می کرد و قدیمی ترین پیش نویس کتابی که از این یادداشت ها گردآوری شده بود به سال 1925 بازمی گردد. اوسپنسکی هرگز از عنوان ‘در جستجوی معجزه آسا’رضایت کامل نداشت. او در ابتدا قصد داشت آن را به عنوان قطعه هایی از یک آموزش ناشناخته منتشر کند (که در اکثر زبان های دیگر تحت این نام آمده است). اما از آنجا که چندی پیش کتاب دیگری با عنوان مشابه منتشر شده بود، باید عنوان دیگری انتخاب می شد. عنوان نهایی احتمالاً از پاراگراف آغازین کتاب الهام گرفته شده است، جایی که نویسنده توضیح می دهد که “در آغاز سفرم گفته بودم که به دنبال معجزه خواهم بود.”

در همین گردهمایی در اسنتوکی، گورجیف نقشه کل کار را برای گروه کوچکی از شاگردان بیان می کند. او سپس تصمیم خود را برای متفرق کردن کل گروه و توقف کار اعلام می کند. اعتماد اوسپنسکی به گورجیف از این لحظه به بعد شروع به تزلزل می کند. وقتی گورجیف دوباره نظرش را عوض می‌کند و چند ماه بعد همه را جمع می‌کند، اوسپنسکی تغییراتی را در مسیر کار گورجیف مشاهده می‌کند و متوجه می‌شود که ادامه دادن به عنوان شاگرد گورجیف غیرممکن است.

اوسپنسکی بعدها در جلسه‌ای در سال 1937 توضیح می‌دهد: «وقتی با گورجیف ملاقات کردم، بر اساس اصول خاصی که می‌توانستم آن‌ها را بفهمم و بپذیرم، شروع به کار با او کردم.
«گورجیف گفت: اول از همه نباید چیزی را باور کنی، و دوم اینکه نباید کاری را که نمی فهمی انجام دهی.» به همین دلیل او را پذیرفتم. بعد از دو سه سال دیدم که او خود خلاف این اصول عمل می کند. او از افراد می‌خواست که آنچه را باور ندارند بپذیرند و آنچه را که نمی‌فهمند انجام دهند. چرا این اتفاق افتاد، من مایل به ارائه هیچ نظریه ای نیستم.»

.

[موریس نیکول] “زمانی که اوسپنسکی توسط گورجیف برای شروع آموزش به انگلستان فرستاده شد، به او وظیفه داد که آموزه گورجیف را به صورت مکتوب بنویسد، و در فصول اولیه کتاب «در جستجوی معجزه آسا» که به روزهای اولیه کار در انگلستان تعلق دارد، اوسپنسکی تصویر بسیار خوبی از گورجیف و نحوه ملاقات او با او و آنچه از او آموخته بود ارائه می کند.“

[جان جی. بنت] «خوشبختانه، اوسپنسکی بخش بزرگی از آنچه را که گورجیف در طول چهار سال باهم بودن با آنها آموزش داده بود، ضبط و منتشر کرد. تا آنجا که من فهمیدم، این مطالب، که اوسپنسکی در سال های 1922 تا 1940 که گروه های خود را در لندن داشت و برای تدریس خود استفاده کرد، ارزشمندترین مجموعه ایده ها و روش هایی است که من در پنجاه سال جستجوی خود با آن روبروشده ام.»